Ons appartement

Hallo allemaal,

Ondertussen zijn we al in ons appartementje getrokken (vandaar dat de mail-communicatie wat minder verloopt, we hebben namelijk nog geen internet op ons appartement, maar daar komt zaterdag verandering in, vanaf dan kunnen we ook makkelijk skypen, best voor jullie op zaterdag en zondag tussen 19 en 23u, dan is het hier tussen 10 en 14u) en ook onze meubels zijn eindelijk aankomen.
De universiteit hier heeft namelijk het fantastische idee om voor short-term scholars (zoals ik) ONGEMEUBELDE appartementen te verhuren. Er zit dus niets anders op dan vanalles te kopen, zou je zo denken (wat dan wel een probleem vormt als je geen auto hebt), maar dan ken je de Amerikanen nog niet: voor alles maar dan ook echt alles is hier een oplossing. Dus krijg je bij je huurcontract onmiddellijk een telefoonnummer van een bedrijfje dat meubels verhuurt. Toen we nog in het guesthouse zaten hebben we dus een selectie gemaakt van de meubels die het bedrijfje aanbiedt op internet. De keuze was niet moeilijk, want we hebben natuurlijk gewoon het goedkoopste genomen (Westvlamingen zijn daar niet anders in dan Nederlanders... - zinnetje toegevoegd door Dirk ;-) ). We bestellen alles, en dan blijkt plots... dat we niet kunnen betalen met onze Visa-kaart. Bij navraag in België (dankje mama en broertje) bleek dat onze limiet overschreden was (nadenken nadenken en dan plots het licht: we hadden onze vliegticketten ook al betaald met VISA). Het was snel geregeld (weer dankzij onze goeie bankier in Wijtschate: iedereen naar Landbouwkrediet Wijtschate voor de service!), maar toch moesten we twee nachten overbruggen: we konden toch niet op de grond slapen? Na een korte overweging: ofwel nog twee nachten in een hotel slapen, ofwel gewoon een luchtmatras kopen, hebben we voor het laatste gekozen, vooral omdat we in een shop een superaanbieding hadden gezien voor tweepersoons-luchtmatrassen-die-zichzelf-oppompen (wie veel naar TeleShopping of zo kijkt zal dat wel kennen, wij wisten dat het bestond omdat Laurence en Sabina ook eens zo’n exemplaar hadden aangeschaft). Een bijkomend voordeel was dan ook dat we tenminste een slaapplaatsje zouden hebben voor ons bezoek hier in LA (wie al bij ons in Kessel-Lo geweest is weet dat we daar bedden en matrassen genoeg hebben ;-) ). We zijn dus die matras gaan kopen, we hadden zelfs een super-de-luxe uitvoering met een verwarmde matrasbeschermer (zo iets als een electrisch deken, maar dan in de vorm van een matrasbeschermer) erop. En zo hadden we een matras met twee stekkers: één voor de pomp en één voor de electrische matrasbeschermer. De matras leek op het eerste zicht fantastisch: het ding blaast zichzelf inderdaad heel snel op en ligt de eerste tien minuten super. Ik zeg wel de eerste tien minuten, want voor je goed en wel in slaap ligt begint het ding blijkbaar zachtjes aan lucht te lossen, zodat we tegen s morgens gewoon met onze bibs bijna op de grond liggen. Misschien hadden we de stekker erin moeten laten, maar we hadden toch geen zin om midden in de nacht geroosterd te worden... Na drie nachten van zo te slapen, s morgens die matras te vervloeken en ze s avonds weer hoopvol op te pompen, zijn onze meubels dan toegekomen: een heel goed bed, een eettafel met vier stoelen, een 2-zit bank en een fauteuil. Ze hebben er zelfs een salontafel en een ander klein tafeltje (noemen ze hier een ‘cocktail table’) en een lamp bij gedaan. Alles is nog mooi ook, we zijn eigenlijk beter geëquipeerd dan we in Kessel-Lo zijn. Eind goed, al goed, en morgen brengen we die matras terug en vragen ons geld terug (dank je voor de tip, Erwin).

Het appartement zelf is trouwens redelijk tof: het is een rechthoekige ruimte met in het midden de woonkamer met een heel groot venster en een klein balkonnetje, en met een open keuken (een enorme koelkast, twee wasbakken, superoude keukenkastjes, 2 wasbakken en een gasvuur dat we niet echt vertrouwen). Links en rechts van de woonkamer is dan een redelijk grote slaapkamer met telkens een badkamer. Het gebouw zelf is verre van nieuw, maar ze hebben ons appartement net opnieuw geschilderd voor we erin trokken, en er ligt ook nieuwe vloerbedekking, dus dat is tof. Het is wel lawaaiierig: de Gayley Avenue is een viervaksbaan (er zijn hier bijna alleen maar viervaksbanen) en dag en nacht komen er veel auto’s voorbij. Het voordeel is wel dat we heel dicht bij de universiteit én bij de winkels en restaurantjes van Westwood zitten. Een ander voordeel is dat we recht tegenover het ziekenhuis van de UCLA zitten, wat altijd meegenomen is voor iemand die er een sport van maakt om op zoveel mogelijk rare manieren te vallen. De straat zelf is verder wel tof: er is heel veel groen, heel veel enorme grote bomen en palmen, en even verder zijn er allemaal van die typisch Amerikaanse villa-huizen met een mooi groen gazon ervoor, en in zachte kleurtjes, waar de verschillende studentenclubs hun activiteiten in organiseren (en waarin ze ook wonen, denken we).

Jullie zullen het trouwens niet kunnen geloven, maar weet je wat wij hier al het meest gehad hebben? KOUD!!! We hadden het koud toen we naar Santa Monica gingen (zie eerder verslagje) omdat we geen trui mee hadden en er aan de kust een venijnige wind zat te blazen (tja, bij het zien van de fantastisch blauwe hemel en stralende zon iedere dag worden we wat overmoedig). We hebben het koud in bed (ik bedoel op onze luchtmatras), omdat we enkel een donsovertrek meehadden, en er nog niet toe gekomen zijn om iets extra’s te kopen (dus slapen we nu met een trui aan en de electrische matrasverwarmer boven ons ipv onder ons). En ik (Karen) heb het koud op mijn werk, omdat er hier constant een airco zit te blazen. Dus we zijn wel degelijk een beetje solidair met jullie daar in het koude trieste België... alhoewel, we zouden op dit ogenblik toch niet willen wisselen, want stel jullie maar voor: van s morgens totdat de zon ondergaat kun je hier in t-shirt lopen (s avonds moet je wel een jasje aan, we zitten dicht bij de Oceaan he) en ‘s middags kunnen we lekker buiten eten ... hmmmmmmmm).

Een paar dagen geleden zijn we met de bus naar het financial district geweest, om eens te kijken waar Dirks werk is. Vanuit Westwood reden we eerst over de Sunset Boulevard (bekend van veel films) door Beverly Hills (en daar staan dus echt van die enorme grote villa's met tennispleinen en zwembaden, we zullen er later zeker nog eens te voet door lopen, om alles wat beter te bekijken), daarna door Hollywood (en ja hoor we hebben de witte letters op de berg gezien, en ook de enorme domeinen met overdreven grote huizen) en daarna naar het financial district, een hele wijk met alleen maar wolkenkrabbers, shoppingcentra, banken enz. om eens te kijken waar Dirk zal moeten werken. Maar daar zal Dirk later wel meer over vertellen.