Over mega-grote bomen en zeeleeuwendouches

Tweede en derde week

(PS Om alle foto's te zien, ga je best via "Foto's" in de linkerkolom. Onder dit bericht staan er een aantal, maar niet allemaal).

Hallo iedereen, hier zijn we nog eens met een verslagje (eigenlijk mag ik die –je weglaten, het is een heel verslag geworden). Ach, dit is vooral voor de kids, zodat ze het later nog eens kunnen nalezen, skippen jullie dus de overvloedige details maar hé.
Vorige vrijdag moest ik voor het werk naar Berkeley, een bekend universiteitsstadje op ongeveer 2u rijden hiervandaan. Terwijl ik daar aan het werk was (opnieuw zo hartelijk ontvangen, zoals overal hier), zijn Dirk en de kinderen naar een natuurpark met kinderboerderij geweest. Er is hier overal zoveel natuur en ook zoveel beschermde natuurparken (Californië was de eerste streek ter wereld die beschermde natuurparken had), dat je op een kwartier rijden van de stad telkens helemaal in de wildernis kunt zijn. Toen ik s avonds klaar was, zijn ze me komen halen, en toen zijn we nog samen naar het “Berkeley Vivarium” geweest, een hele grote reptielenwinkel. De kids vergaapten zich aan enorme boa constrictors van wel 2m lang, anaconda’s, kameleons, heel veel soorten schildpadden, enz. Floris was er niet van weg te slaan. Hij had het geluk dat een medewerker van de winkel net een varaan aan het natspuiten was, en toen mocht hij die even aaien (jammer genoeg geen foto van). Zowel dier als mens genoten er heel duidelijk van! Daarna nog even Mexicaans gegeten, kwestie van de kids te leren alles te eten (en dat moet echt bij ons!) en 2u terug naar huis gereden met twee slapende kindjes op de achterbank.
Op zaterdag was het dan eerst het normale regime bij ons, dwz lekker niksdoen in de ochtend, en s namiddags zijn we naar Pogonip geweest, een intens mooi natuurdomein in Santa Cruz, net buiten het centrum, waar we 5 jaar geleden ook al gaan wandelen waren. Het is een beetje onwezenlijk: je rijdt het centrum uit, één straat in, die loopt over in een zandweggetje, en je komt in een prachtig natuurgebied, met zelfs een stuk prairie en zo, waar je niets van bebouwing ziet. Jammer genoeg geen wilde dieren gezien, buiten de alom tegenwoordige eekhoorntjes, maar er zouden coyotes, vossen, poema’s enz wonen. Maar het feit dat we ze kónden zien, was voor de kids al spannend genoeg om ze te laten verder wandelen (alhoewel, Dirk moet Maurits toch nog veel op zijn schouders dragen, dat is toch wel erg lastig… zo’n kereltje van over de 20 kilo…).
Op zondagochtend moesten we ons dan haasten  want om 12u s middags kwamen Bill en Linda, de mensen van wie we 5 jaar geleden het huisje in de achtertuin huurden, ons halen om samen te gaan lunchen in Aldo’s, een restaurantje op houten palen aan het haventje. Het was tof om hen terug te zien, ze noemen zichzelf onze “American parents”. Daarna zijn wij met ons vier nog gaan wandelen: eerst even de watertaxi genomen naar de andere kant van de haven, en dan een stukje verder gewandeld op de houten pier naast de boten. Daar zagen we echt wel een super spektakel: op nog geen halve meter van waar wij liepen dook een grote zeeleeuw op uit het water, met een grote zalm in zijn bek. Om die vis dood te krijgen sloeg hij ermee op het water, en op het einde petste hij nog eens goed met zijn staart op het water. Resultaat: Dirk kreeg een golf water over zich en was kletsnat, hij kreeg de een ware zeeleeuwendouche. De kinderen vonden het natuurlijk geweldig! Met dat droge weer hier (zondag toch weer flink over de 25° hoor) was hij snel droog, en zijn we verder gewandeld. In de wijkjes tussen dat van ons en het strand en het haventje valt er altijd wel iets te zien: een brievenbus in de vorm van een walvis, en nu beginnen ook de decoraties voor Halloween eraan te komen. Jammer dat we er tegen dan niet meer zijn, dat hadden onze kids – die dol zijn op griezeldingen en vampieren en zo – toch eens graag meegemaakt. Maar ja, we wilden ze zeker niet met een jetlag naar school sturen. Er is altijd wel wat te beleven in dit deel van Santa Cruz: er lopen nogal speciale mensen rond, er rijden speciale autootjes, de huizen zien er ook allemaal helemaal anders uit, enz. Het meest speciale dat we tot hier zagen was een vrouw die topless voorbij passeerde in onze straat: de kinderen zaten net voor de deur iets te eten, en hun mond viel open. It’s a strange country: f*** y** wordt op tv vervangen door een piep, maar je mag wel topless rondlopen op straat.
Op maandag en dinsdag ging Dirk werken op het kantoor van zijn bedrijf in San Francisco (zie foto met het uitzicht uit zijn kantoor: dat is niet de Golden Gate Bridge, maar de tweede grote brug in SF). Het was heel erg meegevallen, toffe mensen ontmoet. Het grappige is dat hij er een collega ontmoette van de tijd dat hij in Los Angeles werkte (in 2006). Probleempje was wel dat zijn computer de dinsdag volledig gecrasht is, gelukkig kreeg hij onmiddellijk een vervangtoestel. Die dagen heb ik vrij genomen om voor de kids te zorgen. Ze zijn helemaal in Halloween-modus, en we hebben dan ook koekjes in de vorm van een pompoen gemaakt én versierd (de koekjesvorm had ik in Berkeley gekocht). Daarna lekker nog even naar het pretpark (de attracties zijn wel niet open in de week, maar het is er toch leuk om rond te lopen), naar main beach (het was wel bewolkt, maar ach, voeten begraven is altijd leuk), naar een tof speeltuintje hier in de buurt met mega-toffe glijbanen: ze kunnen er zich 3u bezighouden, en zijn dan bekaf.
Woensdag zijn we met ons vier naar Big Basin geweest: een prachtig bos op ongeveer 50 minuten rijden van hier, met enorm grote bomen: de “Redwoods” die zo typisch zijn voor hier. De grootste zijn over de 110 meter (zie foto: hoger dan het vrijheidsbeeld), en het is dus gewoon onmogelijk om een hele boom op een foto te krijgen. Kijk maar eens naar de foto’s van de kinderen in een holle stam, om een idee te krijgen van de grootte van die bomen. Door dat bos lopen is nogal indrukwekkend, en de kids vonden het geweldig om op de omgevallen boomstammen te klauteren. Jammer genoeg voor hen hebben we niet veel beestjes gezien, op de vogeltjes en eekhoorntjes na, maar ze gingen helemaal uit hun dak in een oud museumpje met allemaal opgezette beesten (die in het bos leefden) en een video over een speciaal vogeltje dat slechts één eitje per jaar legt, in het bos, en waarvan de mama en papa elk om de beurt elke dag meer dan 50 km (heen én terug, dus 100 km in totaal!) vliegen om voor het kuikentje een paar visjes te vangen. Ik zei het jullie al, onze kids zijn content als er beesten te bespeuren vallen, levend of dood, in t echt of op de tv.
Donderdag en vrijdag werkte ik dan weer voltijds, en Dirk doet dan stuff met de kids: speeltuintje, grote wandeling op de heel mooie campus van de UCSC, enz enz.
Nu denken jullie dat wij hier niets dan leuke dingen doen, maar er wordt ook heel wat gewerkt hoor: de dagen dat we naar kantoor gaan, werken we tot laat door en worden er veel uren geklopt en, en op de dagen dat we bij de kids zijn, werken we s morgens een paar uurtjes, als zij wat tv-kijken of op de i-pad spelen, en ook s avonds, als ze slapen, doen we soms nog voort. En Floris werkt natuurlijk ook: al zijn schoolwerk moet hij hier doen, dus daar is hij ook een paar uurtjes zoet mee per dag. We koken ook bijna iedere dag zelf vers, dus dat vraagt ook wat tijd. En zo zijn de dagen toch heel goed gevuld!

Nog een dag of tien en we zijn terug in België! Ondanks het prachtige weer hier (tot nu toe geen spettertje regen, en slechts twee dagen een beetje bewolkt) missen we ons landje toch hoor!